Lengi von á einum

Bjarni Benediktsson, formaður Sjálfstæðisflokksins, lagði mikið pólitískt kapítal undir þegar hann tók ákvörðun um eftir ískalt mat að stofna til ,,Áfram-ríkisstjórnarsamstarfs" með Viðreisn og fylgitungli hennar, Bjartri framtíð. Svo ískalt var matið að það var ekki laust við að það færi um mann hrollur við tíðindin, enda snögg kólnaði veður á landinu við hið sama.

Ég hef lýst minni skoðun á þeim gjörningi og hef litlu við það að bæta. Við skulum vona að pólitískt nef Bjarna sé næmara en meirihluta sjálfstæðismanna og að formaðurinn sjái lengra í hinni pólitískri refskák íslenskra stjórnmála en lítil peð á taflborðinu.

En einmitt vegna þess hve málið er umdeilt innan Sjálfstæðisflokksins, sérstaklega á landsbyggðinni, þá þurfti Bjarni að vanda vel val á ráðherrum Sjálfstæðisflokksins. Niðurstaðan liggur fyrir og óhætt er að segja að val á ráðherrum hafi komið á óvart. Afleiðingin er að stofnað hefur verið ,,fýlupúkafélag" innan þingflokks sjálfstæðismanna, og verður seint sagt að félagar þess séu óreyndir aukvisar. Sömuleiðis gera Oddverjar liðskönnun.

En - eins og í hinu fyrra, þá kann snilligáfa Bjarna Benediktssonar að vera ofvaxin skilningi hins óbreytta sjálfstæðismanns og þar á meðal mínum.  Von mín er að ríkisstjórnin komi mér skemmtilega á óvart og verði þjóð og landi til farsældar í störfum sínum. Svo lengi lærir sem lifir.

 

Páll segir Bjarna hafa gert mistök

Stjórnmál eru dauðans alvara

Stjórnmál eru dauðans alvara, en ekki samkvæmisleikur. Í stjórnmálum er tekist á um hagsmuni og hugsjónir. Oftast fer það þannig að ískaldar hagsmunir hinna sterku verða ofan á við myndun ríkisstjórna, enda erfiðaðra að höndla eldheitar hugsjónir. Kjarni stjórnmála er barátta milli góðs og ills fyrir mannkynið. 

Fegurðin og listin í stjórnmálum liggur í að ná fram hagsmunum byggðum á göfugum hugsjónum um frelsi, réttlæti, jafnrétti og umhyggju fyrir náunganum.  

Viðræður stjórnmálaflokkanna eftir kosningar hafa undirstrikað þetta. Þarna liggur átakaflöturinn og andstæðurnar í íslenskum stjórnmálum. 

Woodrow Wilson, sem var kosinn forseti Bandaríkjanna árið 1912, hafði varnaðarorð uppi um það fyrir forsetakosningarnar árið 1912 að hættan fyrir bandarísku þjóðina væri ekki sjálfstæð einkafyrirtæki í viðskiptum, einkaframtakið, heldur fyrirtækjasamsteypur, þar sem sami hópur manna stjórnaði bönkum, fyrirtækjum í ólíkum greinum og væru eigendur náttúrulegra auðlinda þjóðarinnar með samofna valdaþræði og gagnkvæma hagsmuni. Þar lægi hættan fyrir stjórnmálin og lýðræðið í landinu. Þessi orð Wilson eiga svo sannlega við ennþá í dag, bæði í Bandaríkjunum og hér á landi.  

 

Gleðilegt nýtt ár!

Katrínu eða Óttari að kenna?