Taparar gærdagsins verða sigurvegarar morgundagsins

Hver hefði trúað því fyrir aðeins fjórum árum að þessi staða væri komin upp í stjórnmálum, sem raunin er á í dag? Fáir, ef nokkur.

Þá höfðu vinstri flokkarnir, Vinstri grænir og Samfylkingin, næstum því þurrkast út eftir stjórnartíð hreinu vinstri stjórnarinnar á kjörtímabilinu 2009 til 2013. Á sama tíma unnu Sjálfstæðis- og Framsóknarflokkur stórsigur í alþingiskosningum, sem mátti þakka loforði um skuldaleiðréttingu heimilanna og uppgjöri við kröfuhafa bankanna, sem Framsóknarflokkurinn setti á dagskrá. Sár vonbrigði kjósenda með vinstri stjórnina færði Framsóknar- og Sjálfstæðisflokki sigurinn á silfurfati. Kjósendur gáfu sigurvegurunum gullið tækifæri að nýju eftir að hafa veðjað á vinstri flokkana fjórum árum fyrr. 

Þó aðeins fjögur almanaksár séu liðin frá því þetta gerðist, frá alþingiskosningunum 2013, þá eru árin fleiri mæld á stjórnmálafræðilegum mælikvarða. Stjörnur á stjórnmálasviðinu, leiðtogar, stjórnmálamenn og flokkar, hafa risið og fallið hratt af stjörnuhimninum. Bjartar vonir hafa vaknað, sem hafa svo vikið jafnharðan fyrir ísköldum veruleika málamiðlanna, þar sem hugsjónir og siðferði eru skiptimynt á markaðstorgi stjórnmálanna. Tækifæri hafa skapast til að bæta samfélagið - og tækifæri hafa glatast vegna úrræða- og samstöðuleysis.

Og pólitíska hringekjan snýst aldrei sem fyrr. Taparar gærdagsins verða sigurvegarar morgundagsins. Og við kjósendur, virðumst alltaf tapa þegar þokunni léttir - og undirstöður lýðræðisins halda áfram að veikjast og veikjast. 

 

 

Fennir fljótt yfir sporin

Það fennir fljótt yfir sporin í stjórnmálum - í huga okkar kjósenda. 

Eru ekki allir búnir að gleyma allsherjarráðherranum Steingrími J. Sigfússyni og umhverfisráðherranum Svandísi Svavarsdóttur í ríkisstjórn Jóhönnu Sigurðardóttur 2009-2013. Eða Árna Páli Árnasyni, sem er helst þekktur fyrir setningu Árna Páls ólaganna sem gáfu veiðileyfi á hundruð fjölskyldna í landinu, sem börðust í bökkum eftir fjármálahrunið?

Og hvað er langt síðan Vinstri grænir sögðu aldrei ESB fyrir alþingiskosningar, en voru svo búnir að skrifa upp á aðildarumsókn að Evrópusambandinu korteri eftir kosningarnar? Eru bara 8 ára síðan? Getur það verið?

Nú, eða heilögu Jóhönnu sem ætlaði að segja verðtryggingunni og skattsvikurum stríð á hendur, eða gerði svo ekkert í þeim málum þegar hún var komin í forsætisráðuneytið? 

Og voru það ekki vinstri flokkarnir í hreinu vinstri stjórninni 2009-2013 sem ætluðu að tryggja sanngjarna gjaldtöku fyrir afnot af fiskveiðiauðlindinni, þannig að fleiri fengju notið hennar en fáir útvaldir? Í fjögur ár gerðist heldur ekkert í þeim málum. En auðvitað var þetta allt vondum sjálfstæðismönnum að kenna. Líka framsalið og lögin um veðsetningu aflaheimilda á sínum tíma.

Og ekki skulum við gleyma skjaldborginni um heimili landsmanna sem vinstri flokkarnir lofuðu að reisa fyrir alþingiskosningarnar 2009, en reistu í staðinn skjaldborg um hrægammasjóði.

Og Icesave samningarnir börnin góð. Það er ekki laust við að það fari ískaldur hrokkur um mann við tilhugsunina, ef Steingrímur og Svavar hefðu borið sigur úr býtum. Þá væri hér grískur veruleiki. 

Og svo voru það skattahækkanirnar sem komu eins og á færibandi út úr stjórnarráðinu. Gleymum þeim ekki. 

Læt þetta nægja að sinni af upprifjun og hef örugglega gleymt fjölmörgu í þessari upptalningu.

Hollt að hafa þetta í huga í kjörklefanum.

Stóra verkefnið alvöru stöðugleiki

Grínistinn Jón Gnarr fremur gjörning

Ég spáði því að ef Sjálfstæðisflokkurinn tæki höndum saman með Viðreisn í ríkisstjórn myndi það bjarga Samfylkingunni. Það hefur gengið eftir.

Jón Gnarr er ólíkindatól. Hann skemmti þjóðinni með uppátækjum sínum sem skemmtikraftur, gerðist svo kaþólikki til að ögra almættinu og kórónaði þetta með því að gerast stjórnmálamaður og síðar borgarstjóri. Og hann er greinilega ekki hættur. Nýjasta uppátækið er að ganga í raðir Samfylkingarinnar sem sósíaldemókrati. 

Jón Gnarr er grínisti af Guðs náð. Honum fannst örugglega fyndið að ganga í kaþólska söfnuðinn, lesa ritningalestur úr Guðspjöllunum í Landakotskirkju og gerast bókavörður kaþólska safnaðarins. Á sama hátt finnst honum örugglega jafnfyndið að ganga í sósíldemókratíska söfnuðinn, flytja þrumandi ræður um frelsi, jafnrétti og bræðralag, og vinna að framgangi Samfylkingarinnar í þjóðfélaginu.   

Jón Gnarr genginn í Samfylkinguna

Gífurlegt áfall

Það er óhætt að segja að þessar upplýsingar séu gífurlegt áfall og vonbrigði fyrir sjálfstæðismenn um allt land. Trúnaðarbrestur hefur orðið milli forystu Sjálfstæðisflokksins og flokksmanna. Trúverðugleiki Sjálfstæðisflokksins gagnvart þjóðinni hefur beðið hnekki, og það rétt fyrir alþingiskosningar, enda ber flokkurinn ábyrgð á forystu flokksins.

Svona ósvífin framkoma forystumanns Sjálfstæðisflokksins í öll þessi ár og trúnaðarmanna formannsins innan flokksins er sannanlega ótrúleg og setur hinn almenna sjálfstæðismann í óþolandi stöðu.

Seldi í Sjóði 9 dagana fyrir hrun

Spörum stóru orðin

Pírataherinn með Birgittu í broddi fylkingar er kominn fram á vígvöllinn í öllu sínu veldi enda stutt í alþingiskosningar. Í orði tala Píratar um virðingu og traust Alþingis, en á borði vanvirða þau Alþingi með lágkúralegu skítkasti til að slá pólitískar keilur. Skothríðin er látin dynja á Bjarna Benediktssyni, formanni Sjálfstæðisflokksins og forsætisráðherra, enda liggur hann vel við höggi. Og auðvitað eru það ekki aðeins Píratar sem hafa farið í þennan skotgrafahernað, því þar yfirbjóða þau hvert annað, Píratar og Samfylking. 

En við skulum segja hlutina eins og þeir eru. Því miður er sú staða komin upp að nýju að Sjálfstæðisflokkurinn mun eiga í erfiðleikum með að koma á framfæri stefnumálum sínum vegna mála sem tengjast formanni flokksins. Það er miður fyrir Sjálfstæðisflokkinn og sjálfstæðisstefnuna, sem á fullt erindi til landsmanna. Bjarna Benediktssyni kann að þykja það ósanngjarnt að þurfa að svara fyrir málefni sem tengjast honum ekki sjálfum, heldur fjölskyldu hans, en svona gerast kaupin á eyrinni í stjórnmálum. 

Þar með er ekki sagt að sú pólitík sem pólitískir andstæðingar Sjálfstæðisflokksins bera á borð kjósenda sé ásættanlega né réttlætanleg. Á síðustu dögum og vikum höfum við orðið vitni af meiðandi stóryrðum hatursmanna Sjálfstæðisflokksins sem beinast að persónum. Þessi gífuryrði eru með öllu ósæmandi í siðmenntuðu þjóðfélagi og færa stjórnmálin á enn lægra plan, og máttu þau varla við því. Ummælin dæma sig sjálf og þeir dæma sig sjálfir sem reiða svo hátt til höggs í hita leiksins.

Það verður að gera þá sjálfsögðu kröfu til háttvirtra alþingismanna, sem vilja taka sig alvarlega, að gæta hófs í yfirlýsingum um menn og málefni. Stjórnmálamenn verða að sýna gott fordæmi og gæta að mannhelgi.

Að þessu sögðu er ekki verið að gera lítið úr því grafalvarlega máli sem olli stjórnarslitum, eða þeim fórnarlömbum, sem því máli tengjast. Fyrir alla aðila á hinu pólitíska sviði hefði þó verið farsælla að taka betur utan um það mál en raun varð á. Og er þar bæði átt við ráðherra Sjálfstæðisflokksins og stjórn Bjartrar framtíðar. 

Vonandi eiga þessar alþingiskosningar eftir að snúast um stefnumál og framtíðarsýn stjórnmálaflokka og trúðverðugleika, þar sem stjórnmálamenn eru dæmdir af verðleikum og verkum sínum. Þjóðin á það skilið.

„Hótaði að taka þingið í gíslingu“

Meðan þeir sofa sem eiga að verja hagsmuni þjóðarinnar, þá er fjandinn laus

Stofnun Sjálfstæðisflokksins var svar Íslendinga við alls konar isma; sósíalisma, kommúnisma, fasisma og sósíal-demókratisma. Sjálfstæðismenn höfnuðu hatrammri stéttabaráttu og sameinuðust undir einkunnarorðunum; stétt með stétt.

Nú næstum 90 árum frá stofnun Sjálfstæðisflokksins stöndum við í svipuðum sporum og forfeður og formæður okkar þar sem stéttarígur fer vaxandi og misskipting auðs er hrópandi. Ástæðan er að um allan heim hefur verið sótt að millistéttinni og eftir stendur ofurrík elíta, sem býr við allsnægtir, ofurvöld og ofurgróða, á sama tíma og hagsmunir almennings eru lítilsvirtir.

Á Íslandi þurrkaðist út stór hluti millistéttarinnar við hrunið en á sama tíma liggur nú fyrir að hundruð fjölskyldna efnaðist stórkostlega á hruninu. Ungt fólk í dag lifir við þennan nýja og kalda veruleika þar sem braskarar halda fasteignamarkaðnum í heljargreipum okurleigu og hækkandi fasteignaverðs. Á sama tíma er þjóðin að fá það staðfest að margir þeirra sem voru aðalleikarar í hruninu, jafnvel orsakavaldir þess, standa uppi sem sigurvegarar með herfang sem er milljarðavirði í peningum, völdum og eignum.

Stjórnmálamenn okkar sváfu á verðinum í aðdraganda hrunsins og því miður er að koma á daginn að sennilega hafa þeir aldrei vaknað af þeim þyrnirósarsvefni í raun. Enn er þjóðin að upplifa að hún hafi verið svikin og þeir sem áttu að vaka yfir velferð hennar sváfu þegar mest reið á að þeir héldu vöku sinni. 

Möguleiki á sósíalistaflokki

Leikur kattarins að músinni

Ekki veit ég hvort maður eigi að hlægja eða gráta. Um áratug eftir bankahrunið eru stjórnvöld ennþá með í undirbúningi frumvarp til að koma í veg fyrir að almenningur þurfi að súpa seyðið af öðru bankahruni, segir forstjóri Fjármálaeftirlitsins. Og tökum eftir orðalaginu ,,í undirbúningi". Það er sem sagt ekki ennþá farið að semja frumvarpið. Það er á ,,draumstiginu" eins og sagt er. 

Á sama tíma ná kröfuhafar, sem hafa greinilega makað krókinn á þessum áratug, að komast með 81 milljarð úr landi við söluna á Arion banka. Einhvern vegin tókst þeim að selja sjálfum sér bankann til að losa þessa fjármuni. Stjórnvöld vissu af þessum möguleika, en ,,töldu hverfandi líkur á því" að slíkt myndi takast. En það tókst, og forsætisráðherra og fjármálaráðherra fögnuðu afrekinu. 

Svo segir forstjóri Fjármálaeftirlitsins að almenningur fái ekki að vita hverjir eigi stærsta og mikilvægasta banka Íslands. Sennilega veit Fjármálaeftirlitið það ekki heldur. Þar nýti ,,nýir" eigendur sér glufu í lögunum. Við fáum sem sagt ekki að vita hverjir eru nýir eigendur Arion banka, frekar en við vissum hverjir voru fyrri eigendur bankans, sem eins og komið hefur fram eru sennilega sömu aðilar þegar upp er staðið. Það verður ekki annað sagt en að þarna séu miklir snillingar á ferð sem leiki sér þannig að íslenskum stjórnvöldum, gömlum sem nýjum, trekk í trekk.

 

Óvíst hvort upplýst verði um eigendur